Φωτοκατάλυση

Εξουδετέρωση του φωτοχημικού νέφους των μεγάλων πόλεων με το αυτοκαθαριζόμενο αδιάβροχο χρώμα ετερογενούς φωτοκατάλυσης.

Το επαναστατικό αδιάβροχο χρώμα προσόψεων Brillux Evocryl 200 βιοαποικοδομεί κάθε υγρό ή αέριο, οργανικό ή ανόργανο ρύπο, που είτε αποτίθεται πάνω του, είτε έρχεται σε απλή αέρια επαφή μαζί του. Ο ρύπος μετατρέπεται διαρκώς σε νερό και αβλαβή άλατα που ξεπλένονται από την βροχή.

Το αδιάβροχο χρώμα Brillux Evocryl 200  περιέχει μια νανοκρυσταλλικά τροποποιημένη μορφή του ημιαγωγού-καταλύτη TiO₂ (διοξείδιο τιτανίου).

 

Τρόπος δράσης: Το υπεριώδες φως αποσπά διαρκώς ηλεκτρόνια από το TiO₂ και δημιουργώντας έτσι σε αυτό ζεύγη οπών (h⁺) και ηλεκτρονίων (e^-) το αναγκάζει να συνθέτει από το νερό και από ρίζες ΟΗ, -που βρίσκονται πάντα  πάνω στις προσόψεις-, ρίζες υδροξυλίων.

Οι ρίζες όμως αυτές αποτελούν το ισχυρότερο οξειδωτικό μέσο μετά το φθόριο και επιπλέον δεν ρυπαίνουν, όπως αυτό, το περιβάλλον. Πρόκειται για ιδιαίτερα ισχυρά οξειδωτικά σώματα, τα οποία αντιδρούν με όλες τις βλαβερές οργανικές ενώσεις που λερώνουν την πρόσοψη, αποσπώντας τους υδρογόνο και μετατρέποντας τες σε υπεροξειδικές ρίζες. Οι τελευταίες πυροδοτώντας οξειδωτικές θερμικές αντιδράσεις αυτομετατρέπονται σε ανόργανα άλατα και νερό και εγκαταλείπουν την πρόσοψη.

Εκτός από τη δυνατότητα καταστροφής των ρυπογόνων και τοξικών ουσιών οργανικής προελεύσεως που λερώνουν την πρόσοψη, γίνεται παράλληλα και οξείδωση των ανόργανων ιόντων του αέρα που έρχονται σε επαφή με αυτήν (π.χ. ΝΟ₂^-, CN^-, S^-2, S₂O₃^-2 κ.α.) εξουδετερώνοντας έτσι εκεί το φωτοχημικό νέφος των μεγάλων πόλεων.

Το μεγάλο πλεονέκτημα είναι ότι το τροποποιημένο, σαν νανοφωτοκαταλύτης, TiO₂ δεν συμμετέχει στην αντίδραση και έτσι ούτε ξοδεύεται το ίδιο, ούτε σταματά ή εξασθενίζει ποτέ ο φωτοκαταλυτικός αυτοκαθαρισμός.

 

Επαναστατική είναι και η αδιαβροχοποίηση που επιτυγχάνεται με την μέθοδο αυτή.

Το αδιάβροχο χρώμα Brillux Evocryl 200 ακολουθεί την αντίθετη λογική από τα προηγούμενης τεχνολογίας αδιάβροχα χρώματα. Δεν δημιουργεί υπερυδρόφοβες αλλά τουναντίον υπερυδρόφιλες επιφάνειες. Σε αυτές η γωνία της σταγόνας του νερού είναι μικρή, δεν δημιουργεί εντυπωσιακές πέρλες, -που όμως τελικά γαντζώνονται και παραμένουν σε σημαντικό ποσοστό πάνω στον τοίχο-, αλλά φιλμ καταρράκτου, που δεν μπορεί με κανένα ηλεκτροστατικό τρόπο να νικήσει την βαρύτητα και να συγκρατηθεί πάνω στον τοίχο, ώστε να του δοθεί  χρόνος να εισχωρήσει σε αυτόν.